افزايش مدت زماني كه افراد در حالت نشسته سپري ميكنند (چه در دفاتر اداري و چه در وسايل نقليه)شيوع گسترده كمردرد در ميان انها باعث گشته كه سوالات زيادي در مورد اهميت تناسب وسايل و تجهيزات براي افراد استفاده كننده به منظور پيشگيري از اثرات سوي ناشي از استفاده مكرر انها مطرح ميشود. در اين طراحي ارگونوميك از اين منطق كه چون صندلي در محيط كار موجود مي باشد ولي بهينه نمي باشد و شرايط ارگونوميك براي شخص مهيا نيست با استفاده از مكانيسم نشستن سود برده شد.مطالعه روي دو گروه 20 نفري كارمندان اداري و رانندگان وسايل نقليه سبك و سنگين در محدوده سني 35 تا 45 سال با استفاده از پرسشنامه هاي Nordic ,Ranting scale صورت گرفت كه اطلاعات توسط نرم افزار PE2 ثبت و توسط نرم افزار SPSS آناليز گرديد.